W latach od 1530 do 1550 r. teren Hřenska zaczęli osiedlać nowi osadnicy. Po Łabie się już nie transportowało tylko drewno, w magazynach gminy było przechowywano zboże, szkło, ale także sól przywożona do Czech. W tym czasie właścicielami byli Salhausenowie, po ich zadłużeniu i upadłości zdobył w 1612 r. Hřensko wierzyciel Jan z Vartemberka, dalej Vchynickich i Aldringenowie, i od 1664 r. Clary-Aldringenowie.

Po śmierci generała Jana Aldringena w 30-letniej wojnie majątek został podzielony między spadkobierców. Zdarzało się, że mieszkańcy Hřenska i Mezné podlegali czterem panom. Dopiero za Františka Karla w 1709 r. były wszystkie części połączone pod bynovecki dwór.

W 17 wieku Hřensko zyskiwało na znaczeniu jako centrum handlowe. Decydującym przemysłem pozostała produkcja drewna. W 18 wieku tu były cztery piły, gdy jedna z nich była 1892 r. przemieniona na szpital w czasie epidemii cholery. Było tutaj kilka lokacji, gdzie wiązało się drewno do siebie, ponieważ płynęlo i do bardzo odległych miejsc. Specjalnością były potężne pnie drzew stuletnich, dostarczonych do stoczni marynarki wojennej do produkcji masztów dużych żaglówek. Drewno zostało również przetwarzane na donty, naczynia, narzędzia, tyki do chmielu i inne towary. W mielerzach w środku lasów był produkowany węgiel drzewny i maź. Handlowało się grzybami.

Podczas handlowania ziarnem rozwinęly się młyny. W Hřensku były trzy, młodszy został odbudowany po pożarze na hotel U Młyna (Zu Mühle), dzisiaj Klepać.
Inną ważną branżą zostało wydobycie i obróbka piaskowca, który był sprowadzony aż do Drezna.
Ludzie żyli przemytem (szlak Podloudnice /Przemytnica/ jest znany od 1492 r.). Z przemytu pochodiła sól, tytoń, tkaniny i inne towary. Po skonczeniu 30-letniej wojny były podjęte bardziej rygorystyczne środki, aby zapewnić granicę. W 1656 r. jest zdokumentowana w Hřensku stacja solnego nadzoru, oraz w latach 30. 18 wieku plac poborczy opłat celnych.

Również istotne było wprowadzenie żeglugi parowej, pierwszy parowiec wypłynął 14. 06. 1838 r. Ogólnie rozwój przemysłu w 19 wieku nie miał znaczącego wpływu na Hřensko. Jedyną firmą przemysłową była fabryka chemiczna do wytwarzania farb do owczej wełny i jedwabia, budynek został szybko zmieniony na filię spółki z Drezna, która produkowała nici do maszyn do szycia (fabryka czynna do r. 1945 r).
W 19 wieku w Hřensku coraz bardziej zaczyna rozwijać się turystyka, popierana przez właściciela majątku księcia Edmunda Clary-Aldringena. W latach 30. 19 wieku został zmodyfikowany szlak z Hřenska do Bramy Pravčickiej, pojawiły się hotele, pensjonaty i gospody. W 1862 r. założył firmę Gustav Kreibich, zajmujący się między innymi sprzedażą zdjęć i pocztówek Hřenska.

W 1898 roku są finalizowane i udostępnione słynne wąwozy. W 1879 r. powstają w Hřensku i w gminie Vysoká Lípa grupy Stowarzyszenia Górskiego dla Czeskiej Szwajcarii (Horský spolek pro České Švýcarsko). Jego członkowie budowali szlaki, drogi, punkty widokowe, balustrady, ławki, mostki, opublikowali publikacje promocyjne i edukacyjne, organizowali różne spotkania.
W latach 1786 -1787 r. wzniesiono barokowy kościół św. Jana Nepomucena, przed którym stoi pomnik patrona od 1756 roku. Kościół został podobno zbudowany przy restauracji z 16 wieku, przekształconej z inicjatywy przyszłego monarchy Józefa II. w hotel Niemiecki Dom (Německý dům /Deutsche Haus), który zatrzymał się na wymienionym miejscu w 1779 r. w drodze do miasta Děčín. Hotel został przemianowany po wojnie na hotel Czeski Lew i ok. 1956 r. go zniszczył pożar.

Ciąg środków w Niemczech po 1933 r. demonstrował się upadłością rzemiosła w Hřensku. Claryowie należali do zwolenników K. Henleina. W 1939 r. Hřensko zostało podłączone do Rzeszy i w pierwotnym zakładzie tekstylnym powstała filia fabryki samolotów z Bremen, dla której wykopano w skałach sztolni.
W czasie wojny został przy hotelu Herrnhaus zbudowany most przez Kamenicę i droga lącząca Hřensko z Děčínem. Pod koniec wojny przeszło tutaj kilka transportów więźniów z ewakuowanych obozów koncentracyjnych.
Po wojnie, turystyka osłabiła, wznowienie zaczęło aż po odbudowie wąwozów w 1964 r. Stopniowo rosły wizyty turystów, które falowały ze względu na katastrofy, który dotknęły się gminy Hřensko kilka razy. Dziś znów

Hřensko żyje w związku z usługami turystycznymi. Z sąsiednimi Niemczami łączy miejscowość droga międzynarodowa i prom.